مــسـنــدنـشین كــرســی تـدریس علم ها...

 پــیــربـــزرگ طــایــفـه بـود و كــریـــم بــــود

در اعــتــلای نـهـضـت جــدش سـهـیــم بود

مــسـنــدنـشین كــرســی تـدریس علم ها

شــایــسـتــه صــفــات حـكـیــم و علیم بود

نـــوح و خــلـیــل جــمـلـه مــریـدان مكتبش

اســتــاد درس حـكـمــت و پـنـد كـلـیـم بود

بـــرمـردمــان تــب زده ی شهرشرجی اش

عــطـــر مــبـــارک نـفسش چون نسیم بود

زحــمــت كـشـیـد و بـاغ تشیع شكوفه داد

مـسـئــول بـاغـبــانی بــاغــی عـظـیـم بود

قـلـبــش شـبـیــه شـیشه ی تنگ بلور بود

عـمـری بـه فــکــر نـــان شـب هر یتیم بود

از ابــتــدای كـــــودكـــی اش  تــا دم وفات

نـــزدیــكــی مــحــلـــه ی زهـــرا مقیم بود

مـنــت نــهـــاد و آمـــد و مـا پیروش شدیم

امـــروز اگـــر نــبــود شــرایـــط وخـیــم بود

تـــــازه ســـروده ام غـــــزل مـدحتش ولی

یــــادش مــیــان قـــافــیـــه ها از قدیم بود

(وحید قاسمی)

شمیم بهشت...

پــــــر از شــمــیـــم بهشت است منبرت آقا

بــــه بـــــرکــــت نــفــحــات مـعــطــــرت آقا

هـــنـــوز عـــطـــر و شــمــیـم محمدی دارد

گــــلِ دمـــیـــده ز لب هـــای أطــهـــرت آقا

شـبـــیــه حــضــرت خـاتـم مـدیـنـه العلمی

عــــلــوم مــی چـکـد از خــاک مـعـبـرت آقا

چــــهـــار هــزار حــکـیـم و فقیه و دانشمند

رهـــیـــن مــکـتـب انــدیـشـه گـسـترت آقا

اشـــاره هـــــای نــگــاهت زُراره می سازد

شـــنــیــدنی اســت کـــرامات محضرت آقا

و دیـــــده ایـــم بــــه وقــت جـهـاد اندیشه

هـــزار مـــــرتــبـــه مــا فــتـــح خـیـبرت آقا

بــبـیـن که شیــعه‌ی صبح نگاه تو هستیم

در آســــمـــان هـــمـیــشــه مـــنــورت آقا

هنوز شیعه و « قال الامامُ صادق» هست

کــنـــار چــشــمـــه‌ی جـــاری ِ کـوثرت آقا

مــگــر نــه شـیـعه‌ی‌ تو در تنور آتش رفت

چــگــونــه ســوخــت بـهشت معطرت آقا

(یوسف رحیمی)