سخن نخست

دارد دوبـــــاره حــــال و هــــوا فرق می کند

                                          حـــتــــی عـــبـــــور ثـانـیـه ها فرق می کند

این روزهـــــا کــه بغض، دلـم را گرفته است

                                          با روزهـــــــای قــبـــــل چــرا فرق می کند؟

این پرچم ســـــیــــاه هـمـیـــن بیرق و علم

                                          حــاکی ست با همیشه فضـا فرق می کند

دارنــــد بـــچـــه ها کتیبه بـه دیوار می زنند

                                          حـــتـــــی ســــروده ی شعرا فرق می کند

یـــک راســـت می روم سر اصل مصیبت ام

                                          آقــــــای مــــــن عــزای شما فرق می کند

هــــر چـــنــد کعبه کعبه و بیت الهی است

                                          امـــــــا هــــوای کربــبـــلا فــــــرق می کند

آقــــا نـــگـــیـــر خــــــرده اگر شور می زنند

                                          عــــشـــــق تو با همه به خدا فرق می کند

آقـــــا بــبــخـش حال خودم هم عوض شده

                                          ایـــن اســت جــــای قافیه ها فرق می کند

تـــا گــفــت: «یــا اُخَیَّ » دلش بی قرار شد

                                          ســـــوز صـــدا و ســــوز صــدا فرق می کند

بــانـــــــو نشسته بود و سری روی نیزه بود

                                          ایـــنــجـــا غــروب، بـا همه جا فرق می کند

 

(مهدی صفی یار)

شیرین تر از عسل!

فرشته ای با ماه دف می زند و هفتاد و دو عاشق سر مست از عطر حضور، پایکوبی می کنند. چشم ها غرق در شعف و شادی اند. هر کس دیگری را در آغوش می گیرد و تبریک می گوید:

-     فردا تو زودتر گل باران می شوی یا من؟

-     تو دوست داری نخل بی سر باشی یا گلستانی از گل؟

-     آرزو دارم لحظه آخر، سرم بر زانوی امام باشد و او غبار از چهره ام بگیرد!

در گوشه ای اما ستاره ای نگران سوسو می زد. کبوتری سر در زیر بالها پنهان کرده و  آرام آرام اشک می ریزد.

نهال نخلی چشم در چشم باغبان دوخته و با حسرت آه می کشد...

 

 

برای مشاهده ی ادامه ی مطلب بر روی گرینه ی مربوطه کلیک کنید...

نذر حضرت رقیه(س)...

تا بـــــــه جای خیمه ات آتش بگیرم گریه کن

تا بــــرای تـــشــنــگی هایت بمیرم گریه کن

 

لحظه لحظه نــــازنـــیــــن داغ برادر دیـده ای

داغ قـــاســم ،داغ اصـغــر ،داغ اکبر دیده ای

 

شــــانــــه کــــن آرام مــــوهای برادر را عزیز

ای گــــل تــازه به روی گونه اش شبنم بریز...

 

برای مشاهده ی ادامه ی مطلب بر روی گزینه ی مربوطه کلیک کنید...

نماز عاشقی...

... و خورشید رنگ پریده به خونی که از نردبان آمرزش اوج می­ گرفت حسرت می­ خورد.

ظهر با زردرویی در آسمان شعله گرفته است، ظهری که از شرم، ابری نمی­ یابد تا بر چشمان مات خویش پرده بگذارد .

بگو اذان عاشقی به روایت این آبادی اقامه شود، این جا اول عاشقی است و این قبیله آمده ­اند تا در نماز شیدایی، بغض جان خویش را فرو بگذارند و از گواراترین دقیقه­ ی بودن، رنگی دوباره برای حماسه دست و پا کنند.

این جا بی مقدمه می ­توانی کلمه باشی، کتاب باشی و قصه­ ای که نمی ­توانی کودکان را با ترنم آن به خواب بسپاری.

بگو به اشک شوق وضوی پرواز تازه شود، ما از اعماق جان خویش، به سرزمین خواستن آمده­ ایم­!

خوشا به شنیدن اذان دیدار پرنده شدن ...

این جا اول عاشقی است!

حی علی خیر العمل ...

 

(ارمغان بهداروند)

سخن پایانی...

یـــک عــمــر به اشتباه می گشت زمین

سـرگـشـتــه و روسیاه می گشت زمین

عـبـاس(ع) آمد، معجزه ای صورت بست

آن روز کـــه دور مـــاه مــی گشت زمین

 

(حسین عبدی)

 

 

« اللّهم صلِّ عَلی مُحمّدٍ و آلِ مُحمّدٍ »

« و عجّل فرجهم »