گذر عمر...

طی شد این عمر، تو دانی به چه سان؟!
پوچ و بس تند، چونان باد دمان...
همه تقصیر من است، خود میدانم.
که نکردم فکری،
و تأمل ننمودم روزی،
ساعتی،
یا آنی،
که چه سان میگذرد، عمرِ گران...
+ نوشته شده در پنجشنبه هفتم شهریور ۱۳۹۲ ساعت 19:27 توسط رها
|
الهی سینه ای ده آتش افروز