طی شد این عمر، تو دانی به چه سان؟!

پوچ و بس تند، چونان باد دمان...

همه تقصیر من است، خود میدانم.

که نکردم فکری،

و تأمل ننمودم روزی،

ساعتی،

یا آنی،

که چه سان میگذرد، عمرِ گران...