* دل در خلق مبند که خسته شوی، دل در حق بند که رسته شوی. اگر جان ما در سر این کار رود  شاید که این کار، مارا جان افزاید.

* به کودکی پستی، به جوانی مستی، به پیری سستی. پس ای عزیز، خدا را کِی پرستی؟

 * هر که را رنج بیش، گنج بیش.

* بیدار باش که کاروان بر سر راه است ، اگر تو بازپس مانی ، مرا چه گناه است؟

* صحبت با اهل تاب جان است ، صحبت با نا اهل ناب جان است.

 با مردم نا اهل مبادم صحبت   کز مرگ بتر، صحبت نااهل بود

* یکی چهل سال آموخت، چراغی نیفروخت، دیگری سخنی گفت و دلِ خلق بسوخت.

* اگر درآیی در باز است و اگر نیایی حق بی نیاز است.

* خدا را نه به عرش حاجت است، نه کرسی. قصه تمام است، دیگر چه پرسی؟

* اگر کار به گفتار است، بر سر همه تاجم. واگر به کردار است، به پشّه و مور محتاجم.

* اگر داری بگوی و اگر نداری دروغ مگوی. اگر داری مفروش و اگر نداری مخُروش.

* اگر بر آب روی ، خسی باشی و اگر در هوا پَری ، مگسی باشی. دل به دست آر تا کسی باشی.

* حقیقت دریاست. شریعت کشتی. از دریا،بی کشتی، به چه پشتی گذشتی؟